W mojej pracy psychoterapeutycznej główną inspirację czerpię z systemowego widzenia świata – czyli oddziaływania jednej osoby na drugą i odwrotnie, jak również widzenia człowieka jako Tajemnicy, wierząc, że człowiek jest, nie tylko osobą posiadającą ciało i psychikę ale, że jest także istotą duchową.
    Najbliższym mi założeniem odnośnie roli psychoterapeuty jest poszukiwanie i wydobywanie pokładów energii, szukanie zasobów (mocnych stron) potrzebnych do skutecznego poradzenia sobie i rozwiązania wszelkich trudności.
    Staram się za pomocą wielu możliwości, jakie daje podejście systemowe, pomagać w zmianie sposobu postrzegania zgłaszanego problemu, poszerzania perspektywy na rozwiązanie trudności. Towarzyszę w odnajdywaniu nowych umiejętności radzenia sobie w życiu, obserwacji i panowaniu nad swoimi procesami wewnętrznymi, nad poszukiwaniem i odnajdywaniem samego siebie w chaosie emocji, trudnych uczuć, zawiłych relacji społecznych.
    Niekiedy jest to dłuższa, wspólna praca, czasem wystarcza kilka, kilkanaście konsultacji, zależy to, od samego człowieka, od jego oczekiwań, od stopnia trudności jego historii i motywacji do zmian. Główną formą terapii jest rozmowa, zadawanie pytań. Szukanie obszarów, z których człowiek zabierze wszystko to, co jemu potrzebne, do uszanowania i zrozumienia przeszłości, docenienia teraźniejszości i przygotowania się na zrobienie kroku w przyszłość, z pełnym bagażem jego możliwości. Poza tradycyjną rozmową, jako metodą terapii, zapraszam klientów do konstruowania genogramu rodziny (odkrywanie nowych treści zawartych na kartach rodzinnych systemów), ustawień przestrzennych, metafor i wielu innych pomysłów, które pozwolą podążyć do obranego przez niego wcześniej celu.